هدف ساختمان سبز و معماری پایدار، استفاده کارآمدتر از منابع انرژی و کاهش تاثیر منفی ساختمان بر محیط زیست می باشد. ساختمان سبز روندی است که با محیط زیست و حفظ منابع زمین سازگار در طول عمر ساختمان، سازگار می‌باشد. ساختمان های انرژی صفر که ساختمانهای با مصرف انرژی صفر و با الاینده کربن صفر سالیانه می‌باشد، نیز به هدف اصلی ساختمان سبز برای کاهش کامل یا قابل توجه مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای برای حیات ساختمان توجه دارند، اما نمی توان این ساختمان ها را در تمام مناطق، ساختمان سبز در نظر گرفت. زیرا ساختمانهای سبز در پاره ای از مواقع همانند کاهش مواد زائد، استفاده از مصالح بازیافت ساختمانی و یا تاثیر اکولوژیکی بسیار کمتر بر محیط زیست در حیات ساختمان، نسبت به ساختمان های صفر انرژی  توجه بیشتری نشان می دهند.

   در طراحی ساختمانهای سبز، به علت چالش های طراحی و حساسیتهایی که برای برآورده کردن نیازهای یک ساختمان و ساکنین آن به طور کارآمد با انرژی تجدیدپذیر (خورشیدی، باد، گرمای زمین و غیره) مورد نیاز می باشند، طراحان بایستی اصول کلی طراحی را به کار بگیرند و از دارایی های در دسترس که به طور طبیعی رخ می دهند بهره ببرند. این گونه عوامل طبیعی در دسترس عبارتند از: جهت یابی غیرفعال خورشیدی، تهویه طبیعی، روشنایی روز، حجم گرمایی و خنک سازی شبانه.