واژه عايق هاي حرارتي به موادي اطلاق مي شود كه مانع هدر رفتن و اتلاف انرژي حرارتي شود. جلوگيري از اتلاف انرژي حرارتي موجب صرفه جوئي در انرژي و پول مي گردد و از طرفي زمينه هاي ايمني و آسايش را فراهم مي سازد. عايق كاري سطوح داغ يكي از ساده ترين و مقرون به صرفه ترين روشهاي افزايش بازدهي انرژي است. درجه حرارت سطح لوله ها مي تواند بسيار متغير باشد، ولي بطور تقريب مدت زمان برگشت سرمايه عايق كاري حرارتي لوله ها ، كمتر از يك سال است. از طريق ارتقاء كارآيي انرژي امكان كاهش اندازه و ظرفيت تجهيزات حرارتي، برودتي و تهويه مطبوع ميسر بوده و بدين ترتيب حجم سرمايه گذاري براي خريد آنها نيز كاهش مي يابد. از ديگر مزاياي عايقكاري مي توان به كنترل مطلوبتر دماي فرآيندها اشاره نمود.

مواد عايق حرارتي عمدتاً در سه محدوده دمايي ذيل قرار مي گيرند:

الف – عايق دماهاي سرمازا 1 كه عمدتاً كمتر از منهاي 73 درجه سانتي گراد مي باشد.
ب – عايق حرارتي كه در برگيرنده محدوده دماي منهاي 73 تا 982 درجه سانتي گراد مي باشد.
ج – عايق حرارتي نسوز 2 كه براي دماهاي بيش از 982 درجه سانتي گراد بكار مي رود.

در ساختار بدنه كوره هاي سيمان، فولاد و زباله سوزها از عايق هاي ديرگداز و نسوز استفاده مي گردد. معمولاً مواد عايق هاي نسوز بايد در برابر سايش مقاوم باشند تا بتوانند عملكرد خوبي در دماهاي بالا از خود نشان دهند. در راهنماي حاضر فقط عايق هاي حرارتي ( نوع ب ) مورد بحث و بررسي قرار مي گيرند. پوشش هاي عايقي در انواع صفحه اي، تخته اي، بلوكي، آجري، ورقه اي، نواري و قالبي به بازار عرضه مي گردد. انتخاب نوع عايق حرارتي به قيمت، دماي مورد نظر، كاربرد آن و ايمني و شرايط محيط بستگي دارد. ضخامت عايق حرارتي بايد دقيقاً بر اساس ضخامت بهينه اقتصادي مورد محاسبه و ارزيابي قرار گيرد تا هزينه هاي خريد و نصب عايق در برابر صرفه اقتصادي سود حاصل از صرفه جوئي انرژي در حد مطلوب تعيين گردد. در كتاب راهنمايي كه پيش رو داريد، مباحث فوق الذكر مورد نقد و بررسي قرارگرفته و مثال هايي در رابطه با عايق كاري و سود حاصل از آن ارائه شده است.