پژوهشگران موفق به ذخیرهسازی نور خورشید به صورت گرما شدند. شب هنگام که تابش خورشید وجود ندارد، این گرما با استفاده از نانو لوله کربنی دوباره به نور مرئی تبدیل شده و توسط پیل خورشیدی مورد استفاده قرار میگیرد. محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به انجام آزمایش جدیدی روی پیلهای خورشیدی شدند و در نهایت پیل جدیدی ارائه کردند که کارایی بالایی دارد.
معمولاً 32 درصد از تابش نور خورشید به انرژی الکتریکی تبدیل میشود و 68 درصد از آن به صورت گرما هدر میرود.
یکی از راههای کاهش اتلاف انرژی، روی هم قرار دادن سلولهای پیل است. در این حالت نور خورشید که به گرما تبدیل شده دوباره گرما به نور تبدیل می شود و پیل خورشیدی از این تابش مجدد برای تولید انرژی استفاده میکند.
پیلهای خورشیدی درصورت تابش نور مرئی، بالاترین عملکرد را دارند، در حالی که نور مرئی تنها بخشی از کل طیف تابش نور خورشید است. بنابراین، طول موجهای کوتاهتر یا بلندتر از نور مرئی به هدر میروند.
محققان MIT ساختاری از جنس نانولوله کربنی ارائه کردند که میتواند حد فاصل میان سلول پیل خورشیدی و خورشید عمل کند. این نانولولهها جذب بسیار بالایی دارند به طوری که میتوانند تابش نور را به گرما تبدیل کنند. ذخیره گرما بر خلاف نور، بسیار راحت است.
در واقع در طول روز، تابش نور خورشید بهصورت گرما جذب و ذخیره شده و در هنگام شب این گرما مجدداً به نورتبدیل میشود. این روش در حقیقت ایده بسیار جالبی است که محققان آن را با استفاده از فناوری نانو پیادهسازی کردهاند.
در حالت عادی گرما کاربردی در پیل خورشیدی نداشته و حتی موجب مشکلاتی در عملکرد پیل آن میشود. اما نانولولههای کربنی میتوانند گرمای ذخیره شده را مجدداً به نور مرئی تبدیل کنند که این نور توسط پیل خورشیدی مورد استفاده قرار میگیرد.
این فناوری چشماندازهای روشنی دارد اما هنوز باید تحقیقات بیشتری روی آن انجام شود. تولیدکنندگان نانومواد باید زمان و سرمایه زیادی در این حوزه انجام دهند تا این دستاورد عملی تجاریسازی شود.