در بررسی های صورت گرفته و گزارش اعلام شده توسط نیچر، گروهی بین المللی از دانشمندان با استفاده از معيار جديد شاخص حساسيت گياهی توانسته اند نقشه‌ای از آسيب‌ ديرترين نقاط جهان در برابر عوارض تغييرات اقليمی را توسط تصاویر گردآوری شده در طول سال های 2000 تا 2013 تدوین کنند.

دمای هوا، موجود بودن آب و تراكم پوشش ابرها سه عامل متفاوتی است که مورد بررسی قرار گرفته و با تحلیل روند تغییر این متغییرها با گذر زمان و بررسی همزمان پوشش گیاهی، مناطقی که نسبت به تغييرات اقليمی حساس تر بود شناسایی شد.

به گفته آليستر سدون از دانشگاه برگن در نروژ، اين تحقيق يك روش شناسی كمی را برای ارزيابی شدت نسبی واكنش اكوسيستم به نوسانات اقليمی در اختيار دانشمندان قرار داده‌ است. اين نوع اطلاعات می تواند برای ارزيابی اكوسيستم در مقياس ملی كاربردی باشد و از آنجايی كه ماهواره‌ها به تصويربرداری های خود ادامه می دهند و داده‌های ماهواره‌ای هر روز تكميل‌تر می شوند،‌ می توان در بازه زمانی طولانی تر معيارهای مورد نظر را بهبود بخشيده و تكميل‌تر ساخت.

در اين پروژه نقشه كل زمين در شبكه‌ای متشكل از قسمت‌های 3.2 كيلومتر مربعی ترسيم شد كه هر بخش از بيشترين تا كمترين درجه حساسيت به تغييرات اقليمی درجه بندی شده‌اند. برخی از مناطق، مانند صحرای بزرگ آفريقا يا قطب جنوب مناطقی خالی از سكنه يا پوشيده از يخ درنظر گرفته شده‌اند.

مناطق سبز رنگ: كمترين ميزان آسيب‌ پذيری را در برابر تغييرات اقليمی از خود نشان می دهند. به عبارتی خود را با تغییرات اقلیمی به خوبی تطبیق می دهند.

منطق قرمز رنگ: تغییر در الگوی آب و هوایی به شدت بر روی این مناطق اثر گذار است. در حقیقت در برابر تغييرات اقليمی به شدت آسیب پذیرند. بخش شمالی آمريكای جنوبی و مناطق اسكانديناوی اروپا در ميان اين مناطق قرمز قرار دارند.

مناطق كوهستانی و جنگل‌های باران زا: هر دو منطقه از اكوسيستم متوازنی برخوردارند. این دو منطقه در برابر تغييرات اقليمی نیز حساس هستند. اين نقشه در آينده تكامل بيشتری پيدا خواهد کرد و ديدگاه بهتری از تاثيرات طولانی مدت تغييرات اقليمی بر بخش های مختلف جهان ايجاد خواهد كرد.